Są to miejsca bezpiecznego dotykania ran, przyglądania się sobie, swoim granicom, lękom
i potrzebom. To pole niczym niezakłóconego kontaktu ze sobą i sposób na ukojenie myśli
i intensywności emocji. Są one również symbolicznym zapisem tęsknoty za przestrzenią, poczuciem nieskrępowania i swobody, opierającym się zewnętrznym ocenom. 

Maluję w intuicyjnym procesie twórczym, który fascynuje mnie od ponad 10 lat. Podążam za potrzebą eksperymentowania i spontaniczności. W efekcie powstają surrealistyczne i abstrakcyjne prace, będące ilustracjami procesów wewnętrznych. 

Nie maluję tego, co widzę. Maluję to, co czuję.